بسم الله الرحمن الرحیم
امروز ، خورشید ، از فراز آسمان دهلی نو
در سپیده دم چشمان تو
با طبق های بلور تولدت را جشن گرفته
من با تمام تهی دستی ام
با گشاده دستی شکوفه ی لبخند را
به ماه پیشانی ات هدیه می کنم
خدا کند چاووشی چشمانت
- که در شعرم جریان دارد -
پیوسته در گوش جانم بماند-خداکند -
تو شعر بلند زندگی منی
که خداوند وقت سرودنت
هزار بار - به خودش - آفرین گفته است
30 /1 /1393
اول این که : علاقمندم که سفر به هند را مفصل و با جزئیات بنویسم و به جای استفاده از تصویر ، تصویر سازی کنم اما متاسفانه فرصت کم ومحدود این امکان را برایم میسر نکرده و ناچار م برای آشنایی مختصر دوستان وکاربران عزیز فعلا از این شیوه – که خیلی به آن علاقه ای ندارم - استفاده کنم .
دوم این که : این قصر « جال محل » است . جال محل نام قصریست واقع در میانه ی دریاچه ی مان ساگار،در پایتخت راجستان ،شهر جیپور. کاخ و دریاچهاش در قرن هجدهم میلادی به دستور جی سینگ دوم ساخته شد . قرار گرفتن قصر در میانه ی دریاچه دل انگیز است . به دلایلی - که من متوجه نشدم - امکان بازدید از اندرونی کاخ میسر نشد .
سوم این که : در هندوستان ، نانوایی به آن معنایی که ما در ایران می شناسیم و در هر کوچه و خیابان از انواع مختلف آن وجود دارد ، پیدا نمی شود . همه ی مردم خودشان در خانه نان می پزند . آن هم به صورت روزانه . بنابر این در شهری مانند جیپور که یک شهر توریستی است ، فروش نان می تواند ممر در آمد یک خانواده باشد . مانند این زن که نان های پخته شده در تنور گرم خانه اش را اکنون با امید روزی حلال به دوش می کشد .
بسم الله الرحمن الرحیم