بسم الله الرحمن الرحیم

 

  

همان بهتر که بنشینی ودست از شانه برداری          چه در اندیشه پروردی چه اندر زیر سر داری

طلوع صبح فروردین و بوی جعد مشکینت                 مرا دل می برد اما توبر رویت نمی آری

تو با آن شوخ چشمی وبا شور غزل خوانی              مرا بگذار و رو هرچند خودت تا صبح بیداری

شکوه نرگس چشمت همیشه هست در شعرم       ترنم می کنم نامت چه در خواب وچه بیداری

تغزل می کنم من با شعور چشم مست تو              مرخص می کنی ما را ؟بگو یا خیر یا آری

مولوی ده کوثری
۵/۱/۱۳۹۰