بسم الله الرحمن الرحیم 

 

 

چندین سفرنامه ی هند را در کتابخانه دارم . « سفرنامه میرزا محمود شیرازی به بمبئی » ، « مسافرت هندوستانِ حاجی میرزا محمد معصوم نایب الصدر شیرازی  « از دهلی نو تا آتن کهن » میر جلال الدین کزازی و...
دو سفرنامه نخست از سفرنامه های قدیمی هستند و طبیعی است که بعد زمان نگارش با زمان حال و تغییرات پی در پی ظواهر زندگی نتواند تصویر روشن از زندگی در هند را بدهد ولی سفرنامه ی اخیر ، سفرنامه ی کوتاهی از دکتر کزازی به هند است که آن هم به علت اختصار  نمی توان استفاده شایانی از آن کرد . 
« قطار مهاراجه » خاطرات دکتر علی رضا قزوه از پنج سال اقامت و ماموریت در دهلی نو و هندوستان است که به تازگی توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است
این است که این کتاب خاطرات ایشان از زندگی در هند است و طبیعتا انتظار سفرنامه بودن از آن نمی رود . خاطرات نگاشته شده خیلی کوتاه هستند و چنین می نماید که در زمان اقامت ایشان در هند نگاشته نشده و نویسنده بعد از اتمام سفر به آن ها را به خاطر آورده و نوشته است و به همین دلیل خاطرات مبهم و گنگ است این کتاب برای کسانی که تا کنون در هند نبوده اند و در فضای آنجا نفس نکشیده اند نمی تواند جذاب باشد ولی کسانی که در دهلی نو زندگی کرده باشند برایشان باعث تجدید خاطرات خواهد شد و صد البته اطلاعات گسترده ای را به خوانندگان منتقل نمی کند .
از نویسنده کتاب که پنج سال در دهلی نو زندگی کرده و با توجه به عنوان ماموریتش که « رئیس مرکز تحقیقات فارسی رایزنی فرهنگی » را به عهده داشته انتظار تالیف کتاب جامع تری از زندگی و اداب و فرهنگ هند می رفته است .